ਭਾਰਤੀ ਰੇਲਵੇ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਚੌਥਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਰੇਲ ਨੈੱਟਵਰਕ ਹੈ, ਜੋ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ 1.2 ਮਿਲੀਅਨ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੀ ਦੂਰੀ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਭਾਰਤੀ ਰੇਲਵੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਨਤਾ ਲਈ ਤਿੰਨ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਰੇਲਗੱਡੀਆਂ ਚਲਾਉਂਦੀ ਹੈ: ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਟਰੇਨਾਂ, ਮੇਲ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਟਰੇਨਾਂ ਅਤੇ ਪੈਸੰਜਰ ਟਰੇਨਾਂ। ਜਦੋਂ ਕਿ, ਜਦੋਂ ਕਿਰਾਏ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਯਾਤਰੀ ਰੇਲਗੱਡੀਆਂ ਦਾ ਕਿਰਾਇਆ ਸਭ ਤੋਂ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਲ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਰੇਲ ਗੱਡੀਆਂ ਦਾ ਕਿਰਾਇਆ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਐਕਸਪ੍ਰੈਸ ਟਰੇਨ ਦਾ ਕਿਰਾਇਆ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹੈ।

ਤੁਸੀਂ ਟਰੇਨਾਂ 'ਚ ਕਾਫੀ ਸਫਰ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਕਦੇ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਇਕ ਯਾਤਰੀ ਟਰੇਨ 'ਚ ਸਿਰਫ 24 ਡੱਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਹੁਣ ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਪੈਸੰਜਰ ਟਰੇਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ 24 ਡੱਬੇ ਹੀ ਕਿਉਂ ਹਨ? ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਤਾਂ ਆਓ ਅੱਜ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਵਿਸਥਾਰ ਨਾਲ ਦੱਸਦੇ ਹਾਂ।

ਦਰਅਸਲ, ਭਾਰਤੀ ਰੇਲਗੱਡੀਆਂ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਲੂਪ ਲਾਈਨ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਅਤੇ ਰੇਲਵੇ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਦੁਆਰਾ, ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਰੇਲਗੱਡੀ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਕਦੇ ਵੀ ਲੂਪ ਲਾਈਨ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੁੱਖ ਲਾਈਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਰੱਖਣ ਵਾਲੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਰੇਲਗੱਡੀ ਨੂੰ ਲੂਪ ਲਾਈਨ 'ਤੇ ਫਿੱਟ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹਾਦਸਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਰੇਲਗੱਡੀ ਨੂੰ ਲੂਪ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਫਿੱਟ ਕਰਕੇ ਬਾਕੀ ਸਾਰੀਆਂ ਟਰੇਨਾਂ ਨੂੰ ਰਸਤਾ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।

ਦਰਅਸਲ, ਲੂਪ ਲਾਈਨ ਉਹ ਲਾਈਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਦੋ ਟਰੇਨਾਂ ਇੱਕੋ ਟ੍ਰੈਕ 'ਤੇ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਟ੍ਰੈਕ 'ਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਰੇਲਗੱਡੀ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੀ ਰੇਲਗੱਡੀ ਨੂੰ ਰਸਤਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਲਾਈਨ 'ਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੀ ਰੇਲਗੱਡੀ, ਉਸ ਟ੍ਰੈਕ ਨੂੰ ਲੂਪ ਲਾਈਨ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਵਿਚਾਰਨ ਲਈ ਇਕ ਹੋਰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕਾਰਕ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਟ੍ਰੈਕ ਤੋਂ ਲੰਬਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਰੇਲਗੱਡੀ ਦੇ ਦੋਵੇਂ ਡੱਬਿਆਂ ਨੂੰ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਤੱਕ ਆਸਾਨ ਪਹੁੰਚ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।